Performatory; Why not?

Een interview met Youp Selen en student Anne van den Broek van de learning community – of eigenlijk learning family – van de social innovation track van Leisure & Events.

‘Performatory is een samentrekking van Performance en Laboratory,’ legt Youp uit. ‘Studenten werken aan sociale innovatie in de praktijk – dat is het stukje perform – en in labs werken ze met experts en alumni aan kennis. Het programma bestaat niet uit lessen, we zijn vooral bezig met kennis delen en toepassen in projecten. Eigenlijk draaien we alles om. De studenten boeken de ruimte die zij nodig hebben voor een brainstorm, maar ook boeken zij de experts die zij nodig denken te hebben. Dat kunnen docenten zijn, maar ook afgestudeerden of professionals uit het werkveld.’

‘Om dit leerconcept goed te ondersteunen, werken we met Microsoft Teams. De studenten geven dit zelf vorm. Alles is er te vinden, contactgegevens, handleidingen. We zijn het gewend om veel digitaal te doen, dus de impact van de coronacrisis is op dat punt minimaal. Veel activiteiten kunnen goed worden omgebogen naar een online variant. Studenten organiseren bijvoorbeeld talks over een onderwerp dat hun interesse heeft. Dat doen we nu niet meer op de campus, maar in een live online event. We nemen het op en maken er een podcast van.’

Is het niet lastig brainstormen online? Zonder grote vellen papier en een hoop gekleurde post-its?

‘Brainstormen is niet de essentie van wat wij doen,’ vertelt Anne. ‘Spelen is belangrijk en dat kan ook heel goed digitaal. Spelen met gedachten, ideeën uitwisselen, in een open omgeving. Het gaat niet alleen om zenden, je moet goed naar elkaar luisteren. Dat is soms wel eens lastig in een video meeting. Je moet elkaar laten uitpraten en om de beurt het woord nemen. Een goede agenda is dan belangrijk. Die maken wij zelf, niet de docent.’

‘In de sessies proberen we betekenis te geven aan kennis,’ gaat Youp verder. ‘Iedereen heeft kennis opgehaald over het onderwerp, uit verschillende bronnen. En dan bekijken we samen waar het echt over gaat. Wat het echt betekent. Zo deden we dat ook al toen we nog fysiek bij elkaar kwamen. Maar het kan dus ook online. Het is precies wat wij nu doen in dit gesprek. Jij hebt je goed voorbereid en uitgezocht wat Performatory is en ik leg nog eens uit wat we nou precies doen in die labs. Zo geven we samen betekenis aan de informatie en pas dan kun je er iets mee.’

Performatory kan dus heel goed online verder in de toekomst?

‘Nou nee, niet uitsluitend, ik mis het social aspect wel,’ reageert Anne. ‘De koffiemomenten in de ochtend bijvoorbeeld. Dat doen we nu trouwens ook digitaal. Iedere ochtend een half uurtje bijpraten en bespreken wat er moet gebeuren. Je merkt dat veel studenten juist nu iets willen betekenen. Dan gaan we online brainstormen. Samen met Surplus Breda hebben we een idee uitgewerkt om eenzaamheid bij ouderen tegen te gaan. Die er natuurlijk al voor corona was, dus we willen ook iets ontwikkelen wat straks ook nog bruikbaar is. Zo is het idee ontstaan van een grote kleurplaat, waar iedere oudere een stuk van inkleurt. Uiteindelijk wordt het één geheel met de boodschap: Samen tegen corona. Die boodschap kan na corona weer anders zijn. Surplus heeft al aangegeven dit concept ook uit te willen breiden naar verzorgingshuizen in de rest van Nederland.’

‘Vanuit de drie verschillende labs wordt hier door studenten aan gewerkt,’ vult Youp aan. ‘Een groep benadert het vanuit de proceskant, een andere groep werkt het belevingsaspect uit en de laatste groep denkt na over hoe dit kan bijdragen aan het community gevoel.’

Zijn er nog meer van dit soort corona gerelateerde initiatieven ontstaan?

‘Ik werk aan een project in de Haagse Beemden in Breda,’ vertelt Anne. ‘Samen met de gemeente, Surplus en andere partijen zoeken we uit hoe we mensen kunnen motiveren om meer naar elkaar om te kijken en voor elkaar te zorgen. Zorgvrijstaat, noemen we dit project. Als tegenhanger van de verzorgingsstaat waarbij veel door de overheid wordt geregeld. Nog voor de corona crisis merkten we dat initiatieven niet echt werden opgepakt, maar nu is het anders. Mensen zien meer het belang in om met elkaar samen de handen uit de mouwen te steken, voor elkaar.’